Niet altijd luisteren…

Geplaatst op maart 29, 2013 Geupdate op maart 30, 2013

Ik zoek en kijk regelmatig op YouTube naar live registraties van muziekacts die mijn interesse hebben. Zeker nu ik zo'n mooi kastje van Apple gekregen heb, is dit een aardig tijdverdrijf. Zoek op je mobile, en kijk op TV. Heerlijk.

Afgelopen week kwam ik een registratie tegen uit 1985. Om precies te zijn: 13 juli 1985. Het is het Live Aid concert in Londen. Een act die daar een optreden mag verzorgen is de op dat moment net bij het grote publiek doorbrekende band U2. Hun nummer Sunday Bloody Sunday is eigenlijk net goed en wel bekend geworden via de TV en nu staan deze heren op een mega podium, bekeken door miljoenen van mensen. Wat een fantastisch gevoel moet dat geweest zijn.

Een van de nummers die de heren ten gehore brengen is Bad. Kenmerkend in deze song is een heerlijke gitaar melodie, die je door het gehele nummer hoort en die het de bijzondere herkenbaarheid meegeeft.

Na ruim 6 minuten spelen bedenkt Bono dat hij iemand uit het publiek wil halen. Hij staat druk te wijzen en besluit uiteindelijk om het podium af te springen om zijn uitverkoren dame te laten halen, zodat hij een dansje met haar kan doen. Voor de kijkers een prachtig stukje concert. Voor de radio volgers een scène die geheel voorbij gaat. Zij horen alleen dat gitaar melodietje. Minuut naar minuut. En niet alleen de radio volgers…

Achter het podium zit de manager van U2. Hij heeft voorafgaand aan het concert nog zeer goed bedoelde adviezen meegegeven. “Hou je aan de setup lijst” Doe geen gekke dingen” “Dit is een wereld kans. Verpest het niet” En woorden van gelijke strekking.. Inderdaad. Goed bedoeld.

Nu moet je weten dat deze manager geen TV beelden ter beschikking had tijdens het optreden van zijn band. Hij was, net als de radiovolgers, afhankelijk van datgeen wat hij hoorde. En dat was, om te beginnen, een geheel andere volgorde van gespeelde nummers, en dan ook nog eens minuten lang alleen maar een gitaar rifje.. Wat een drama! Die man heeft duizend doden gestorven op dat moment..

Ik ben echter dankbaar voor het besluit van Bono en de zijnen. Het heeft voor mij een van de mooiste live acts ooit opgeleverd. Waar ik nog steeds niet met droge ogen naar kan kijken.

Ik ben dankbaar voor het eigenwijze. het eigenzinnige. Zelf bepalen wat goed is en dat ook doen. Het niet altijd luisteren. Dat zou ik ook eens moeten doen…. Ach. Wie weet.